jan192021
Apendiciti akut i pakomplikuar. Ndryshimet në efikasitetin midis antibiotikëve vetëm oralë dhe intravenozë + oralë
Sipas një studimi të publikuar në "JAMA", te të rriturit me apendicit akut të pakomplikuar, nuk është shfaqur asnjë inferioritet nga trajtimi vetëm me antibiotikë oralë (moxifloxacin), krahasuar me atë me antibiotikë intravenozë të ndjekur nga antibiotikë oralë (ertapenem + levofloxacine-metronidazol). Sidoqoftë, suksesi i të dyja trajtimeve ka rezultuar më i madh se 65%, që ishte edhe rezultati kryesor i studimit.
"Antibiotikët janë një alternativë efektive dhe e sigurt ndaj apendektomisë, për menaxhimin e apendicitit akut të pakomplikuar, por ne nuk e dimë me të vërtetë se cili është regjimi optimal i antibiotikëve", shpjegon Suvi Sippola, nga Spitali Universitar Turku dhe Universiteti Turku, autori kryesor i studimit. Për të krahasuar dy terapitë, studiuesit regjistruan 599 pacientë të moshës 18 deri në 60 vjeç me apendicit akut të pakomplikuar të konfirmuar nga tomografia kompjuterike dhe i përzgjodhën ata në mënyrë rastësore për të marrë monoterapi orale me moxifloxacin (400 mg/ditë) për shtatë ditë ose ertapenem intravenoz (1 g/ditë) për dy ditë, ndjekur nga levofloxacin (500 mg / ditë) dhe metronidazol (500 mg 3 herë/ditë) oral për pesë ditë. Endpointet përfundimtare primare ishin suksesi i trajtimit për të dyja grupet, të përcaktuara si dalja nga spitali pa operacion dhe asnjë apendicit i përsëritur gjatë ndjekjes një vjeçare, si dhe për të kuptuar nëse antibiotikët oralë më vete nuk ishin inferiorë ndaj kombinimit të antibiotikëve në rrugë intravenoze dhe orale.
Ekspertët zbuluan se niveli i suksesit të trajtimit një vjeçar ishte 70.2% për pacientët e trajtuar me antibiotikë oralë dhe 73.8% për pacientët e trajtuar me një kombinim të antibiotikëve intravenozë e oralë dhe këto të dhëna nuk lejuan të përcaktohet mungesa e inferioritetit të trajtimit ekskluzivisht oral. Sipas autorëve, studimi ka disa kufizime; para së gjithash faktin që moxifloxacina është një antibiotik me spektër të gjerë që rrit rrezikun e zhvillimit të rezistencës ndaj antibiotikëve. Gjithashtu, ka pasur disa probleme me përjashtimin e pacientëve të përshtatshëm për studim dhe përfshirjen e disave që duhet të ishin hedhur poshtë, si dhe disa parametra të përcaktuar në mënyrë arbitrare në mungesë të studimeve të mëparshme mbi këtë temë.
JAMA 2021. Doi: 10.1001/jama.2020.23525