sht72022
Diabeti i tipit 2. Agjërimi me ndërprerje përmirëson nivelet e glukozës por jo ndjeshmërinë ndaj insulinës
Sipas një studimi të botuar në Diabetologia, një lloj i veçantë agjërimi me ndërprerje i njohur si time-restricted eating (TRE) ka treguar të jetë një metodë e sigurt dhe efektive për përmirësimin e homeostazës 24-orëshe të glukozës te njerëzit me diabet të tipit 2. Megjithatë, ky regjim, i cili konsiston në përqendrimin e marrjes së ushqimit brenda 10 orëve, nuk duket se ndikon në ndjeshmërinë ndaj insulinës dhe as në glikogjenin hepatik.
Studimi përfshiu 14 njerëz me diabet të tipit 2, të cilët ishin mbipeshë ose obezë ndërmjet 50 dhe 75 vjeç, për të cilët u aplikua një sistem monitorimi i vazhdueshëm i glukozës. U bënë 2 ndërhyrje nga 3 javë secila, të ndara nga njëra-tjetra me një periudhë washout prej të paktën 4 javë. Në periudhën e kontrollit pjesëmarrësit duhej të hanin normalisht, duke u siguruar që të mbulonin një periudhë prej të paktën 14 orësh, ndërsa në grupin TRE ata mund të hanin ushqim vetëm gjatë 10 orëve dhe vaktin e fundit duhet ta konsumonin në orën 18:00, pas këtij orari mund të pinin sasi të moderuara kafe, çaj ose pijeve pa kalori.
Pjesëmarrësve iu tha të zbatonin zakonet e gjumit dhe aktivitetit fizik dhe të mbanin peshën e tyre të qëndrueshme, e cila megjithatë u ul ndjeshëm statistikisht me TRE. Me këtë ndërhyrje, koha e normoglicemisë u rrit (15.1 orë kundrejt 12.2 në periudhën e kontrollit) dhe u vu re një reduktim i glukozës gjatë agjërimit (7.6 ± 0.4 kundrejt 8.6 ± 0.4 mmol/l) dhe niveleve të glukozës 24-orëshe (6.8 ± 0.2 kundrejt 7,6 ± 0,3 mmol/l).
Nga ana tjetër, nuk ka asnjë ndryshim në glikogjenin dhe yndyrën e mëlçisë dhe asnjë efekt në ndjeshmërinë ndaj insulinës. "Mekanizmat që qëndrojnë në themel të përmirësimit të rregullimit të glukozës pas TRE mbeten të paqarta. Rezultatet tona tregojnë se TRE nuk e përmirëson ndjeshmërinë periferike dhe hepatike ndaj insulinës, funksionin mitokondrial të muskujve skeletorë, metabolizmin e energjisë ose përmbajtjen e lipideve të mëlçisë, të cilat të gjitha dihet se janë të dëmtuara në diabetin e tipit 2", shkruajnë studiuesit për të cilët mekanizma të tillë do të duhet të studiohen.
Duhet të theksohet gjithashtu se në një studim të mëparshëm, marrja e kufizuar e ushqimit gjatë një periudhe 6-orëshe me vaktin e fundit në orën 15:00 kishte një efekt në ndjeshmërinë ndaj insulinës. Agjërimi për një kohë më të gjatë mund të ishte më efektiv, por në këtë rast autorët e patën të vështirë ta bënin pjesë atë në jetën e shumicës së të rriturve me diabet. "Studimet e ardhshme do të nevojiten për të zbuluar nëse kohëzgjatja e periudhës së agjërimit është me të vërtetë vendimtare në përcaktimin e efekteve pozitive në ndjeshmërinë ndaj insulinës", përfundojnë autorët.
Diabetologia 2022. Doi: 10.1007/s00125-022-05752-z.
https://www.doi.org/10.1007/s00125-022-05752-z